Column | Protestantse Gemeente Wassenaar

Het dorp van de kleine dingen

Ik kwam die zondag wat zwaarmoedig de consistoriekamer van de Messiaskerk binnen. Het absurdistisch theater in het Witte Huis had ik bepaald nog niet van me afgeschud. Dagelijks check ik bij het opstaan ‘s morgens in wat voor wereld wij nu weer zijn beland en dat stemt mij bepaald niet vrolijk. En dan moet ik op zondag toch weer iets zeggen dat hoopvol stemt, vertrouwen geeft en fiducie in de goede afloop. Maar zoals wel vaker was de gemeente mij voor. Iemand vertelde wat voor heerlijk weer het al in de vroege ochtend was geweest om een lekker eind te gaan lopen met de hond. Een ander vroeg of ik al had opgemerkt hoe mooi de rijp zich vormt op de velden, vooral als de zon daarover schijnt. Twee vrouwen maakten grapjes tijdens het uitdelen van de liturgieën en verwelkomden de bezoekers als waren het oude en vertrouwde kennissen en dat waren het waarschijn-lijk ook. Later in de week spoedde een vrouw zich uit een restaurant om mij uit te nodi-gen voor een kopje koffie, al moest ik helaas snel door. Onderhield een ander mij uitge-breid over haar assortiment kaasjes. Bleek iemand toch veel aan mijn preek gehad te hebben en zei weer iemand anders mij na een begrafenis dat mijn woorden als bloemen waren geweest.

De wereld houdt er vast niet mee op om minder dreigend te worden. Maar veel wezenlij-ker is toch de levensvreugde en de verwondering waarmee mensen elkaar en de dag be-groeten. Wonderlijk toch dat zelfs in de meest absurde situaties wij tot dit eenvoudige en wezenlijke leven steeds weer in staat blijven. En gelukkig het dorp waarin dit soort kleine dingen gevierd worden. En Wassenaar is zo’n dorp – met al zijn gemopper en gezeur, maar ook met zijn dagelijkse vreugde en verwondering.

Ds. Evert Jan de Wijer

Onze predikanten verzorgen een reguliere column in de Wassenaarse Krant.

De meest recente columns:

2025

28 februari